ZAS Labgids - Parechovirus

Algemeen
Parechovirussen zijn alomtegenwoordige RNA virussen die zich voornamelijk via de feco-orale route verspreiden van persoon tot persoon. Ze kunnen een variëteit van symptomen veroorzaken op alle leeftijden, maar men ziet symptomatische infecties toch het meest bij jonge kinderen. Het zijn voornamelijk de serotypes 1 en 3 die geassocieerd zijn met infecties bij mensen. Deze virussen werden vroeger ingedeeld bij de enterovirussen (echovirus 22 en 23) maar op basis van genotype overgebracht naar een nieuwe entiteit.
Klinische achtergrond
De meeste infecties door parechovirus zijn zelflimiterend en symptomatisch erg gelijkend op enterovirus infecties. Bij zuigelingen kan het hoge koorts en exantheem veroorzaken, wat vaak leidt tot uitgebreide screening voor bacteriële sepsis. Meer ernstige infecties kunnen voorkomen bij neonaten, waarbij het virus ernstige virale meningoencefalitis en fulminante hepatitis kan veroorzaken. Hierbij kan de infectie ook een specifiek beeld van encefalitis geven, waarbij abnormaliteiten van de witte massa terug te vinden zijn die sterk gelijken op ischemische encefalopathie. Deze vorm van encefalitis is voornamelijk geassocieerd met parechovirus serotype 3.
Diagnostische achtergrond
In het bloed kan men, zoals bij meerdere virale infecties, een milde leukopenie en eventueel gestegen leverenzymen vinden. 
PCR: PCR op CSV kan worden uitgevoerd voor de snelle diagnostiek van een virale meningoencefalitis veroorzaakt door parechovirus bij kinderen jonger dan 6 maanden. 
Serologie wordt doorgaans niet gebruikt voor de diagnostiek van parechovirus.