ZAS Labgids - Toxoplasma IgG

Klinisch toepassingsgebied: Toxoplasma gondii is een protozoön dat in staat is om vele soorten van zoogdieren en vogels te infecteren. Humane infectie komt wereldwijd voor, alhoewel de prevalentie varieert volgens leeftijd en geografische locatie. De mens besmet zich meestal door het eten van niet doorbakken vlees of door contact met katten of kattenfeces (vb. op rauwe groenten). Toxoplasma infecties bij volwassenen en kinderen zijn meestal subklinisch, alhoewel koorts, lymfeklierzwelling en andere verschijnselen kunnen optreden. Tijdens de zwangerschap kan een besmetting van de moeder leiden tot een infectie van de foetus met congenitale afwijkingen als gevolg. Verscheidene studies hebben aangetoond dat wanneer de moeder reeds IgG antilichamen tegen Toxoplasma heeft, dat deze ook de foetus beschermen tegen de infectie. Bij patiënten met een verminderde immuunrespons (vb AIDS patiënten) kan een infectie leiden tot schade aan het centrale zenuwstelsel. Specifieke diagnose van Toxoplasma infectie berust op de isolatie van de parasiet, wat zeer moeilijk en zeer weinig succesvol is. Serologische bepaling van IgG antilichamen tegen Toxoplasma is indicatief voor de blootstelling aan de parasiet. Een significante titerstijging of een seroconversie zijn diagnostisch. Een meting van de Toxoplasma IgM antistoffen laat beter toe een recente infectie van een oudere te onderscheiden.

Interpretatie van de resultaten IgG antistoffen:
(bron : kit bijsluiter Roche/Cobas 2011-05)
- Alle stalen met < 1 IU/ml worden als niet reactief beschouwd voor de aanwezigheid van Toxoplasma IgG antilichamen. De patiënten worden verondersteld geen immuniteit te hebben.
- Concentraties tussen 1 en 3 IU/ml worden als twijfelachtig beschouwd. Bij deze resultaten stuurt de clinicus best een 2e staal na 3 weken.
- Stalen met > 3 IU/ml worden als reactief beschouwd, en kunnen wijzen op een acute, of “oude” infectie.

Voor de Liaison zie bijlage.